Yazgıma düşmeyen varlığın
Gölgene ilişmeyen varlığım
Biri önü diğeri ardı yalnızlığımın
Ki hala bende saklı o bakışın

O bakış ile yazıldı sol yanımın yazgısı
O bakış ile noktalandı fanilik kaygısı
İki adımın arasına kondu gönlümün telaşı
Sevda ateşine har oldu alacağım soluğun kalanı

Belki de,
O kalabalığın içinde kendimi kaybetmektense
Gün ortası denk geliş demeliydim
Ki deseydim yanmazdı sol yanım
Sen gibi dönüp gitsem aramakla geçmezdi yaşamım

Artık her öğle vapur iskelesine demirli
Giden her vapur hasret mevsimi
Kulağıma varan her seste ararken ayak sesini
İhtimal denizi kıyaya vuruyor hikayemizi

Var mıdır doğan günün anı tecelliye kudreti
O anı hayal etmek gölgesi ise mutluluğun
Yaşamak kim bilir hangi halin tercümesi
Umut prangası sürüklese de bu hayatı

Söz gibi ömründe var bir noktası
Sensiz açar ise toprak bağrını
Bu kağıtlar olsun kefenimin parçası
Belli mi olur belki mahşerdir o anın yaşanışı