Pir yunus , süzüldü berrak ,
Bir yunus oldu ,
Toprak...
Dur gitme...sözünde durak
İçinde , kendinden içre
Sustu ...tövbe etti
Kaynayan bir volkanda
Camdan ayna oldu
Kendinde rabbini gördü..
Utandı...İLMİN KAPISINDA
Sıfırlandı. Kul oldu
Sırlandı aynalarda
Taptık Emre’nin
İLAHİ KAPISINDA DEMLENDİ
Arınırken tüm kirlerinden
Yaratılanlara Kul köle oldu
AŞKI...sevgisi yaratandan ötürü


Tövbe kapısında bir kul oldu
Yanıp ta , tutuşurken aşk
Ruh ikizi Yusuf’a komşu oldu
Sabırda , tevazuda, saygıda bul
Kendini...
Arayıp da bul.. tanrı sevgisini..
Doğruluk ve dürüstlükte..
Rabbin...sevgisinde ayna ol
İstersen..
Aşkın sevgisi derin bir kuyu
Bilmeyen düz yolda sapıtır
Bu evrende dümeni doğru tut
Fırtınalı denizde
Kimler kafayı bozmadı ki..
SEN...çıkma , Pusulasız denize...!
Kimler İmanın dan olmadı ki..
HALLACI-MANSUR GİBİ...
En-el-hak...ben ALLAHIM diyenler
ALLAH...DEYİP... ŞİRK KOŞARKEN...?

BU ŞİİR ;
SATİRİK VE MESNEVİ TARZI YAZILMIŞTIR .