Denize inerken her taraf kilitlenivermiş
Bir balıkçı, teknesinde ağlarını sıyırırken
Eylül bendim, adım sonbaharın nakışlarından keder tutkunu
Kim bilir sular niçin bitmiş niçin dostlar ayrılmış
Yanımda avazı yitmiş dilimin lal heyecanıyla ayak tabanlarımı sürerken
Derli toplu sayfalar da birikip tozlanırken
Beni bir sonbahar kasveti sarmış
Kaleden akan serviler boyuna önüme hüznü sermişken
Yalnız, yapayalnız bir hiçlik geçerek
Önümde türbeler, tiyatro gösterisi var ederdi
Hepsinden sıyrılıp martılar bekledim
Lakin yoktan ötede bir dilenci
Bir sokak ayyaşı, dumanı tüten bir esrarkeş
Hatta olağanca şehvetiyle parıldayan bir hiç
Ve son kertede sinirli polisi gördüm
Hepsini toplayınca yalnızlığım kabardı
İçe kapanıklığım durmadan ıskartaya vurmuş
Köpüren salya boylu boyunca denize sökün ediyor
Yapayalnız çullanmışlar, pulsuzluktan ayartılanlar, görkemini satanlar
Hepsini gördüm,
Matem beni arıyor, Azrail ötemde
Ben kaçacak değilim
Kim kaçtı, kim öyleyse demem
Adım pasaportumun dışında geziniyor
Oysa yalnız pasaportum var