Yağmurları öğütlüyordum
Rüzgara karşıydım
Hem de dimdik
Ellerimle vadileri tutuyordum
Yine de biliyordum
Yağacaktım


Alışkanlıklarım sulayacaktı toprağı
Sabah uykusu
Bir bardak çay
Kollarımı açıp iki yana
Göğe yaptığım yolculuklar


Asudeliğim hafif bir müzikle
Vurgun yemişliğimi dansa kaldıracaktı
İronikliğimi hiç sormayın
Dengeli bir kasırganın
Tam içindeyim


Kot ceketime sıkıca sarılıp
Direnişimi sağlamlaştırdığımda
Rüzgara
Yumuşaklığı anlatmak gibi
Dertlerim olmadı hiç


Demircinin işiydi demiri dövmek
Taşa şekil vermek istediğim anları hatırladım
O zamanlar
Çocuk yüreğim çamurdandı
Her kalıba sığardım
O zamanlar


Yani işte;
Yok öyle esnek geçişler
Bir mevsimden diğer mevsime
Büyüyünce;
Sövmeyi öğrettiler


Sevmek
Yüreği düşürür mü
Yağmura soracaktım
O da saklanmayı seçti
Bulutların içinde


Kahpe düzen
Diyesim geldi
Büyümek
Senin neyine

ŞuLeCan