Sevdan gönül perdemi bir lahza açtı geçti
Hem vuslatına actı, hem de vuslata geçti

Kavuşmak şöyle dursun, ayrılığın hakikat
Nefrete döndü aşkım büyüyor şimdi kat kat

Kader sanki ağını örüp boynuma salmış
Sitem etmem kadere zaten aşkın masalmış

El açıp bu yarayı Hakk’a ihbar edemem
Ellerimle sararım "Hakk’a havale" demem

Olsa da binbir ahım sanma ikrar ederim
Dile vermem adını, veremem ar ederim

Gel gör ki geçmez artık bu sandal denizinden
Demir aldım kıyıya, sanma gider izinden

Sanki nefes aldıran, o bad-ı sabah mısın?
Bana çile olmuşken, ele inşirah mısın?

Elbette senden uzak bu yara kanar durur
Şifa beklemem senden Mevla’m şifa buldurur

Git yolun açık olsun kalman yüreğe yüktür
Azad ettim, git artık, elbet Allah büyüktür

Ruhumu sarıyorken aklımda yoksun şimdi
Varlığa sebep ruhun aşkımdan yoksun şimdi

Kendi elinle yaktın yıktın baştacım iken
Kimlere deva oldun benim ilacım iken

Ne varsa senden kalan çıksın aklımdan bir bir
Nedir sendeki gurur, söyle nedir bu kibir?

Söktüm dilden adını sanma muradın olur
Zannetme ki bu gidiş senin miladın olur

Vedaya mı? Gerek yok, geldik bura son durak
Ne hatıra, ne hatır, ne de mutlu son bırak

Bir kemanın telinde Sultaniyegâh mısın?
Vazgeçilmez mi sandın, haşa kıblegâh mısın?