Birgün hiç anlamayacaksın
Deliler aşık olmaz,aşk olur
Bu dizeler ,acımının derinliklerinden
Cennetten ilk kovulanın acısı
Ve yazık üstümde iri gözlü karabasan
Neylersin
Karanlığın dudağı sarkıktır

Omuzlarında koyu bir renk şal
Bronzlaşıyor, yontu bakışların
Sen ki kafiyenin ağzında bir bahçe
Çiçekleri pul pul yanan



Asılmasın gül deşen çehren
Bir isyanın omurgasından üredim
Ne vakit,ellerimi kuşlara açsam
Derine saplanır gökyüzü


Uğruna dövüştügümüz çeyrek asırlık aşk
Birgün anlayacaksın
İmgelerim adsız
Elmacık kemiklerim belirgin

Uyurken dudağımda gülümsemişsin
Üretken bir gül devşirdi
Bir damla güneş gördüm


Ellerimiz vücudumuzda
Hiçbir hayat belirtisi yok
Aşklar, boş bir kabuk
Kırık,yıkık..
Kim kurtaracak bizi,bu yabancı dünyadan


Bilir misin goncanın ışıklı birgünde nasıl açtığını,
Dante’ nin yıldızlar arasında yaşadığı yeri
Ve saf, dingin, dile sığmaz aşkları

Uzat bana gümrah saçlarını
İçinde Hamlet’ in duyusunu taşıyan
Ellerin, hafifletsin omzumdaki dünyanın yükünü


Üzülme!
Bizimdir bahar kokan nağmeler
Nazenin dallar,nurlu yollar

İçimizde bir yumruk
Avuçlarımız bahar mevsimi


Birgün size aşk’ ı anlatacağız....






















.