1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
67
Okunma
VUSLATA BÜRÜNSEM
Makamlar sana bir nazarına muhtacım,
Bir bakışın yeter — susar bütün âlem.
Hasretinden bir damla yaş süzülse gözlerimden,
Belki o an “geldin mi?” diyebilirim içimden.
Ne uzun bu ayrılık, ne ağır bu sabır,
Her dua bir kor, her nefes bir yanık.
Toprak olsam yeniden, ateş olup erisem,
Belki arınır kalbim, belki vuslata bürünsem.
Ey sevgili, adınla yanar gönlüm,
Küllerimden doğsam, yine sana dönerim.
Ne ben sensiz varım, ne sensiz hayat,
Bir “gel” desen, varlığım yokluğa bürünür anında.
Arınmak, yanmakla mümkündür derler,
Ben yanarak öğrendim, aşkın ateşini.
Şimdi tek dileğim, ey yâr-ı ezelî,
Vuslatında yok olup, sende var olayım yeniden.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz