Belki Bir Gün…

Belki bir gün dönersin,
adımların yankılanır eski sokaklarda,
unutulmuş kapıların önünde
bir iz bırakır gölgen.

Benim içimde hâlâ aynı bekleyiş,
aynı suskun dua…
Penceremin perdesi aralanır usulca,
geceye düşen yıldızla birlikte
adın da süzülür kalbime.

Bir şarkı çalar uzaktan,
yarım kalmış bir notanın içinde
senin sesini duyarım,
ve ben, bilirim ki
susmak da sevmektir bazen.

…

Bir rüzgâr eser,
kokun taşınır saç tellerime,
bir anlığına gözlerimi kaparım,
sanki ellerin hâlâ avuçlarımda.
Ama açtığımda yalnızlık kalır,
odamın soğuk duvarlarına çarpan.

Ben seni görmeden severim,
sen bilmeden,
belki bir kalabalığın içinde
hiç fark etmeden yanımdan geçersin.
Ama kalbim,
adımlarının ritmini ezberlemiştir çoktan.

…

Belki bir gün durursun,
yolun ortasında,
unutulmuş bir anının
ağırlığını taşırken omuzlarında.
Bir sızı düşer içine,
adı benim olur.

Ve sen bilmezsin,
ben hâlâ aynı yerdeyim.
Bir pencere arkasında,
aynı şehre bakarken,
aynı gökyüzüne dua ederken,
seni bekleyenim.

…

Geçer mi zaman?
Unutur mu kalp?
Kim bilir…
Ama ben biliyorum,
beklemek bazen
sevmekten bile daha derin bir yaradır.

Ve ben,
her sabah yeniden doğarken gün,
senin gelmeyişinle yeniden ölürüm.

Ama yine de…
Belki bir gün dönersin,
belki bir gün,
bütün yollar
sana çıkar.

Ozzy07 - Siyah_Kalem