1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
153
Okunma
Damarından akan ne hapsedilmiş çığlık mı?
Ruhumuzda patlayan volkan mı lavla doymuş?
Yaprakların bükülmüş sebebi ağırlık mı?
Şekilsiz havalar mı başına hüzün koymuş.
Gün kayıp odasında yalnızız ikimizde
Bir kadehe doldurup bulut mu tutmalıyız
Adım mı atmalıyız yönü belirsiz izde
Huzursuzluk zehrini ezerek yutmalıyız.
Sesimizin kilidi açılmıyor paslanmış
Duvarların içinden bir bıçak fırlar gibi
Acımadan kesecek bağrımıza yaslanmış
Bir titreyiş çöküyor ömrü sıfırlar gibi.
Dikenlerin dibinde çürüyen ot misali
Düşlerimden uyanıp kâbusu kabullendim
Anladın mı çiçeğim düştüğümüz bu hali
Bir sen varsın benimle bir de zavallı kendim.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz