Zor günler geçirdin,Hep yalnız kaldın
Her gözyaşın yerde kaldı, hiç kimse anlamadı

Sevgi dolu yüreğinle savaştın
Ama dünya zalim, seni hep üzdü be Güllü

Ah Güllü, Yaralı yüreğinle
Hep dimdik durdun
Acılarla büyüdün,
gözlerine doldu hep huzun

Ama yine de ,Her çıktığın sahnede,
gülümsedin be ,Güllü

Diller söyledi, yalanlar sardı seni
Kimi anladı ki gerçek hikâyeni
Her şarkında bir parçanı verdin bize,
Ama gönlünde hep kırıklar sakladın,be Güllü

Ah Güllü, Yaralı yüreğinle
Hep dimdik durdun
Acılarla büyüdün,
gözlerine doldu hep huzun

Ama yine de
Her çıktığın sahnede gülümsedin,be Güllü

Hayat seni yordu, yollar dar oldu
Ama sen her zaman
dimdik durdun be güllü

Belkide Bir annenin duası,
belkide bir çocuğun umudu
Her nota, her şarki
seninle dolu be güllü .


“Bir Kadının Son Şarkısı”

Bir alkışın gölgesinde kaldı ömrü,
Sahne ışığı parlaktı, kalbi sönüktü.
Ne kocasından sevda gördü,
Ne evladından bir “anne” sesi duydu.

Sustu hep…
Yüreğini notalara gizledi,
Her şarkısında biraz daha eksildi.
Gülüşü makyaj gibiydi,
Silindi geceyle birlikte.

Bir gün düştü o pencereden,
Belki de kader itti,
belki insan eli.
Kim bilir…

Ama o çoktan düşmüştü zaten,
Sevilmemişliğin boşluğuna
sessizce.

Şimdi rüzgâr söylüyor şarkılarını,
Güllü’nün değil artık sesi,
Kadere sitem eden bütün kadınların isyan yankısı… 🌧️








Yazar ceylan c yilmaz.

Mekanı cennet olsun.