KEFEN BEZİ

Çoğa tamah ederek, aza bühtan eyleme,
Kula fazlayı veren, tutar azı da verir.
Şunum bunum yok deyip, bahtına t’an eyleme,
Hazanı, kışı veren, elbet yazı da verir.

Nasip vakte esirdir, kalpler duaya muhtaç,
Ne harisi tok gördüm, ne de kalp ehlini aç,
Bir rahmete bakar iş, giyinir çıplak kıraç,
Sen toprağı ekip biç, Rabbin güzü de verir.

Saye sarıl sebat et, gelir Hind’den Yemen’den,
Gayretullah gücenir, "Neden böyle" demenden,
Eline bir şey geçmez, gam u gusva yemenden,
Yokuştan şekva etme, Rabbin düzü de verir.

Âlemlerin Rabbinden, ne istedin vermedi?
Neyi murad ettin de, er ya da geç gelmedi?
Aslında nankör nefsin, kadir kıymet bilmedi,
Bakıp da görmeyene, gönül gözü de verir.

Nelerin var nelerin, şöyle bir düşün hele,
Ömür, gençlik ve sağlık, giderse geçmez ele,
Ağzı kapalı kaba, su döksen de nafile,
Sırtını Hakk’a daya, sağlam özü de verir.

Allah’ın kanunudur, koyun meler, kurt ulur,
Bir gün şu yorgun ruhun, mahbesinden kurtulur,
Kalpler ancak Mevla’yı, anmakla huzur bulur,
Doksan dokuzu veren, sabret yüzü de verir.

İnşiraha götürür, yaradanın yasası,
Rabb imanla sınarken, mülk mü kalbin tasası?
Hikmete râm olmalı, uzun lafın kısası,
Çulu çaput veren, kefen bezi de verir.

YAŞAR ÖZKAN
27 Eylül 2025
Safranbolu