Yıkadım yüreğimi
Çeşmenin lülesinde
Efsunlu bengisuyla!

Bir gümüş tasta sundu
Bir küçük süveydayı
Sanki koca deryayı

Kondu yüreciğime
“Ku ku” diye bir kumru
Nasıl bir his bu Ya Hu

Her suya eğilişte
Başını göğe ağdı
Oracıklardan sanki
Görünmez bir şey sağdı

Yıkadım yüreğimi
Yılların kirlerinden
Bir parlak ayna gibi

Berrak bir gölde bir taş
Kavisler çiziyordu.
Dalgalar yayılıyor
Ellerimde med vakti

Sular çekildi şimdi
Sahilde gün ışığı
Gün ki bir ibrişim tel

Sanki urvetü’l- vüska
Gökten uzanmış bir el!

Deniz sırlı bir ayna
Göğün gözü güneşe
Her şeyde tecellin var
Menevişli pür neşe

Yıkadım yüreğimi
Sildim gönül evimi
Dört bir yanımı sildim
Bir Dostu bekler gibi

Dost!..
Göründü nihayet
Aynalaşmış her yüzde
Parıldar ilelebet

Yıkadım yüreğimi
Aynada gördüm seni
Hayır ben seni değil
Yine sen gördün seni

Aynadan şu tozu sil
Öyleyse sil can teni!

Manisa 1995?