Söze gül adınla başlarım gülüm
Tüm güzelliklerin gül üstadıdır
Gül deyince halden anla be gülüm
Gül güzellklerin diğer adıdır

Ben gülümü koklamaya kıyamam
Gül üstüne gül koklanmaz ki gülüm
Benim gülüm seyredilmek içindir
Koklanmaya yoklanmaya hiç gelmez
Kökünden koptu mu solar ve pörsür

Benim gülüm hem güldür hem çiçektir
İzin al da sahibinden bağa gir
Bir de döllenmeye durdu mu artık
Mürüvvettir, bolluk ve berekettir

Çünkü kabuk özü saklayan bir sır
Bir çanak yapraktır o tülden örtü
Kabuğu soydu mu meyveler çürür
Üretkenlik durur ve ağaç kurur
Bu ebedi hikmet ezeli sırdır

Benim gülüm Kaf Dağında bir çiçek
Anka olmayanlar ona eremez
Benim gülüm hem bir çiçek hem böcek
Her güzelde ondan bir çok iz vardır

Heykelde resimde usta elleri
Omzunda sazıyla garip aşığı
Kalemiyle diyar diyar şairi
Gezdiren hep aynı o büyük sırdır

Bülbülüyüm ben o gülün aslında
"Cümle şair dost bağçesi bülbülü"
Ne yapalım gül yoluna baş koyduk
Bu yolda zahmetler rahmete döner
Gübre ile gül kokusu yan yana
Dikene katlanır elbet gül seven

Ey bahçenin bağın evin sahibi!
Hayırlar sendendir şerler sendendir
Bülbül hançerleyen diken güldendir
Yara da merhem de aynı eldendir

Bir dem beli dedik o Gülyüzlü’ye
Gül Muhammed teri dedik Yunus’ça
Gül nice taşları aşkla eritir
Gül en kara kiri bile arıtır

Bu bahçede her şey manayla dolu
Yanmak tutuşmaktır kırmızı bir gül
Saflık sadeliktir ak beyaz güller
Pembe gül yanında sarı siyah var

Gül yaprağı gül muştusu gül yağı
Bu çileler imbik imbik damıtır
Gülle donat pencereni güzelim
Güzel bak ki güzel güzel göresin

Kine yer yok gül kurusu Kitap’ta
Güller kuşan gülle gelsin gül çağı