Sevilmek istemez mi hiç insan?
Sevilmekten tatlısı mı var?
Başka türlü var olabilir mi insan?
Kalbine değer başkaca lezzet mi var?
Sevilmekten daha güzeli mi var?
Sevildiğini bilince var olmaz mı insan?
Sevilmek için yalvarıp yakarmaz mı?
Sevilmeye bigâne kalır mı hiç insan?
Sevilmeden nefes alabilir mi?

"Eğer seviyorsan…" diyor.
Başka ne desin?
Sevmekten kolayı mı var?
Yokuş aşağı akmak sevmek.
Zorlanmadan.
Zahmetsiz.
İtip kakılmadan.
Yorulmadan.
Sevmekten daha coşkulu,
daha sevindirici bir akış var mı insana?
Sevmeyip de ne etsin insan?

Ölse bile terk etmemecesine sevme.
Herkes unutsa da unutmamacasına…
Sevdiği kendi adını unutsa bile,
adını sevdiğine yeniden söyleyesiye…
Sevmek, insanın olabileceği en güzel yer.
Hele de Allah’ı sevmesi,
cümle nehirlerin denizi.
Sevmelerin göllenişi.

"Eğer Allah’ı seviyorsan…" diyor.
Hiç yoktan var edeni sevmeyi teklif ediyor.
Başka kimi sevsin ki insan?
Kendisini kendisine sürpriz yapanı sevmesin de ne etsin?
Ölüyken kendisine can vereni niye sevmesin?
Unutulmuşken hatırını sayanı nasıl sevmesin?
Yokluğuna razı olmayıp yüz vereni,
göz vereni, gönül vereni niye sevmesin?
Sevmeyi öğreteni sevmesin de kimi sevsin?

Eksikliğini dert edineni sevmez mi insan?
Sevmeye değer başka biri mi var?
Sevmeye değer gördükleri zaten Allah’a ait.
O’nun sevmesiyle sevilmeye değer olmuşken sevilenler,
Allah’ı sevmeyip de kimi sevsin insan?

Hem sonra,
sevmeye daha iyi karşılık veren başka biri mi var?
İçten sevmeye değecek,
Allah kadar yakın,
Allah kadar yanında olan mı var?
Başkalarında sevilecek ne var?
Güzellikleri nereye kadar?
Sevse bile kadar vefalılar?
Ne kadar sevgilerinin arkasındalar?
Sahi, Allah’ı sevmesin de kimi sevsin insan?
Daha iyisi mi var?

"Eğer Allah tarafından sevilmek istiyorsan…" diyor.
Allah sevmesin de kim sevsin insanı?
Başkalarının sevmesi neye yarar?
Başkalarının gözüne girse ne çıkar?
Başkalarınca sevilmesi nereye kadar?
Ne kadar sahicidir ki başkasının sevmesi?
Sevgisi istenecek başkası mı var?
İnsanın kalbine daha yakın biri mi var?
İnsana kalbinden de yakın bir başkası mı var?

“Allah sevmese de olur” diyebilir mi insan?
Allah’ın sevdiği olmaktan daha güzel bir hal mi var?
Hem Allah severse,
başkaları sevmese ne gam!
Allah sevince başkalarına da sevdirir zaten.
Sahi, başkalarının sevmesi de
Allah’ın sevmesiyle başlamadı mı?
Allah sevip var etmese,
kim sever,
kim sevebilir hiç olmayan insanı?

"Eğer Allah’ı seviyorsan, beni izle…" diyor.
O’nu izlemeye giden yol sevmekten geçiyor demek ki.
Herhangi birini değil hem de.
Allah’ı sevmekten.
İnsanı sevmesini sonsuz emeği ile ortaya koyan Allah’ı
sevmenin sonucu olmalı O’nu izlemek.
Sonsuzca sevilmeyi hak eden Allah’ı sevmek,
O’nu izlemenin bedeli.
Zor bir yerde durmuyor demek ki O.
O’nu izlemesi en kolayı.
En kârlısı. En anlamlısı. En yakını.

“Eğer Allah seni sevsin istiyorsan,
benim olduğum yerde ol!” diyor.
Onun olduğu halde olmak sevilmeyi meyve veriyor.
Hem de Allah tarafından sevilmeyi.
En yakının sevmesi bu.
En tatlı sevilme.
Sevilmelerin en sıcağı.
En anlamlısı. En yakını. En sahicisi. En vefalısı…

Allah’ı sevmek yuvadır insana.
Korkusuz nefes alabileceği.
Hüzünsüz durabileceği.
En güzel hal.
Sevilmek,
hele de Allah tarafından sevilmek,
eşsiz bir onay alma.

Adı Muhammed cümle sevmelerin usaresi.
Cümle sevilmelerin meyvesi.
Allah’ı sevmenin sesi, nefesi.
Allah’ı sevmenin yeryüzüne düşen gölgesi.
Elle dokunulur, gözle görülür teni.
Allah tarafından sevilmenin,
hem de çok,
hem de hiç bitmemecesine,
hiç koşulsuz sevilmenin nüvesi.
Ümidin gerçekleşmesi.
Duanın cisimleşmesi.

Gör artık, ey insan,
’En Güzel’i sevmenin yuvasıdır Muhammed’ce yaşamak.
’En Güzel’ce sevilmenin huzmesidir Muhammed .
Sevile sevile sevinmenin avuç içidir
Muhammed’ce var olmak.

Sevildiğin yere davetlisin.
Hiç koşulsuz kabul edildiğin.
“Öyle ki kusurların hiç yok sayılasıya...
Öyle ki kötülüklerin hepten örtülesiye…
Öyle ki hiç günah işlememiş gibi kucaklanasıya…”
Kutlu doğumunu gerçekleştirmeyecek misin şimdi?
Kendine analık yapmaya değmez mi
ey insan?


redfer