Efendi, var git yoluna
Ben senin acı, zehir sözlerinle
Gelgit hallerinle uğraşamam.
Dilinin kemiği yok, bilirim
Lâkin haddin sınırı nerede?
Kalbin sahibine hürmet,
Yaradandan ötürü yaradılan nerede?
Efendi, var git yoluna
Ben senin nefesi nefs edinmiş sevmelerinle uğraşamam.
Yanlış insanı doğru kalple sevmekten
Hep eksilmelerimiz…
İncinen yerlere dua süreriz,
Geç de, duaya hürmet nerede?
Hakka âşık kalp ya Kâbe,
Aşka himmet nerede?
Efendi, var git yoluna
Ben senin kibir, üstün görmelerinle uğraşamam.
Hiç olmaya cesareti olmayan
Kalbin esiri olmak niye?
Bir gün hatasını anlayacak umudu,
Mazlumu yıkan; masuma cellat…
Firavunlar varken, hani Musalar nerede?
Efendi, var git yoluna
Ben senin haramı helâl sanmalarınla uğraşamam.
Ar ve af makamında sevgide kusur aranmaz,
Lâkin kusuru kendinden bilmeyene
Ömür adanmaz.
Canın incisi Elif makamındayken
Senin caz makamın niye?
Efendi, var git yoluna
Ben senin hırs ve heveslerinle uğraşamam.
Kur’ân’da bile “biz” derken,
Senin “ben” oluşun hep yokuşlar.
Zalimlik fıtratında her hareketin,
Zülme adanışlar…
Zindanda olmak nimetken,
Züleyha’nın zindanında kalmak niye?
Allâha dönecek bir kalp varken
O’ndan uzaklaşan bir fende uymak niye?