Sırça Duvar
​Bir sırça duvar ardında başlar benim hikâyem,
Gözlerim, kimsenin bilmediği bir limana demirler.
Sokaktan geçen o telaşlı kalabalığa bakarım,
Ruhumun hangi yüzde mola verdiğini kimseler bilmez.
​Dışarıdaki her adım, her gölge tanır bu pencereyi,
Bilirim, bana dönen meraklı yüzleri bilirim.
Ama o eşikte durup baktıklarında gördükleri,
Yalnızca kendi yansımalarıdır, içimdeki benden habersiz.
​Onlar donuk bir çerçeve görür, suskun bir silüet,
Bilmezler ki o çerçevenin ardında bir okyanus nefes alır.
Hem enkazlar saklar en dibinde, hem doğmamış yıldızlar,
Hem bir ömürlük fırtınayı dindiren o mutlak sessizliği...
​Ve bu dipsiz uğultuda yankını duyduysam ben,
Eğer varlığın, penceremden sızan bir ışık olduysa...
Çekinme. O eşikten adımını at içeri.
Gel ki; seyrettiğin o resim değil,
İçinde kaybolacağın bir evren bulasın.

İlker mavi