Mor sokaklarda kayboldum
Elleri ellerimdeyken üşürdüm
Geceler senin adınla dolarken
Saçlarını okşarken dizinde uyurdum

Gidişinle öğrendim
Sevmenin sessiz acısını
Her köşe başı hatıra, her adımda hüzün
Serseri gecelerde sana ağladım

Rüzgarın taşıdığı koku hala üzerimde
Ve her mor salkımda senin gülüşün var
Bir bakışın yeterdi dünyamı aydınlatmaya
Şimdi sadece anılar kaldı avuçlarımda

Gelmez oldun, suskun oldun
Ama seninle geçen o anlar
Kalbimde bir yangın gibi hâlâ yanıyor
Mor salkımlı sokak, seninle dolu hâlâ

Artık her adımda izini arıyorum
Ay ışığında senin siluetini arıyorum
Ve her gece düşlerimde sen geliyorsun
Ama ellerim hep boş, yanımda değil…

Mor salkımlar altında hıçkırıklarla yürüdüm
Her yaprak sana dokunmak istercesine titredi
Kalbim hâlâ sana bağlı, hâlâ sensiz ağlıyor
Ve ben, senin yokluğunda kaybolmuş bir çocuk gibi…

Ve şimdi sessizlik konuşuyor, rüzgarla fısıldıyor adını
Gözlerimde biriken yağmur, hasretini taşırken
Her mor salkım bir anı, her adım bir yara
Ve ben hâlâ seni bekliyorum, dönmeyecek olduğunu bilerek…

Mor salkımlı sokak, her gece seni anıyor
Kalbimde yangın, gözlerimde hasret yanıyor
Her adımda sen, her rüzgarda sen
Ve ben hâlâ bekliyorum, dönmeyecek olduğunu bilerek…

Mor salkımlı sokak, yıllar geçse de unutamaz
Adını fısıldayan geceler, kalbimi yakar hâlâ
Ve ben her gece aynı sokakta,
Sensizliğe sarılmış bir yürekle beklerim seni…
Ve mor salkımlar bile artık sensiz ağlıyor…