Bu sabah yine, her zaman ki gibi....
Birlikte gezdiğimiz yollardan geçtim!
Belki senin ile karşılaşırım diye...
Belki, senden bir iz kalmıştır diye...
Gözlerim her yerde seni aradı...
Ama, nafile...
Belki dedim, olur ya...
Derin derin havayı içime çektim!
Belki senden bir koku kalmıştır diye...

Her zaman ki gibi, çimenleri üzerinde yavaş yavaş adımladım!
Belki senden bir şeyle düşmüştür diye...
Oturduğumuz o bankta
bir saç teli düşmüştür diye...
Bir umut baktım!
Belki, olur ya diye oracıkta hiç kıpırdamadansaatlerce bekledim!
Kaç insan gelip geçti ama, sen yoktun!
Hatta, sararıp yere düşen yapraklar ile dahi konuştum!
Ama hiç biri yerinden kıpırdamadı...
Boynum bükük yüreğim buruk...
Geldiğim gibi yürüdüm gittim!
Ama, ben seni bir türlü unutamadım güzelim!
Nolur beni unutma!
Dinçer DAYI