1
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
128
Okunma
Öfke ve keder, en kesif halleriyle
Bir lav gibi, mide asidimde söndü;
O taş ki, ey dostum, yıllardır
Soğuk ve sessizce yakıyor içimi.
İçimdeki küçük mahluk
Her gün büyüyor, ürüyor,
Ve artık yalnızca ben değil,
Ruhumun tüm köşelerini de öldürüyor.
Bir genç…
Çocukluğunu unutamayan bir genç…
Ne büyük bir zincir bu,
Ne karanlık bir ağırlık.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz