0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
144
Okunma
Boş bir ara sokakta, gecenin üçünde,
Ölüm sessizliği ve sis sarmış etrafı.
Ben, zamanın donmuş versiyonunda,
Bir hayalet gibi, özgürce, kuralları çiğneyerek dolaşıyorum.
O ise yıllar sonrasının masum cesedi,
Kendi içinden sürekli yeni yankılar fırlatıyor,
Asla kaybolmayan, isyankâr bir hatıra gibi.
Çok fazla insan, çok fazla düşünce;
Zaman ve mekânın zincirlerini kırmış,
Başka bir evrende asılı kalıyorlar.
Ne garip, ben de senin ürettiklerine
Müdahale ediyorum, bu yazıyı noktalayarak,
Kendi varlığımı, kendi kurallarımı hatırlatarak.
