Şu naif gönlümün yoldaşı oldun,
Ömrümün yaranı dedim ben sana.
Derbeder ken ömrüm yol yordam oldun,
Canımın Cananı dedim ben sana.

Bülbülün sevdası yârim var bende,
Vuslata ermenin derdi yok ser’de,
Hesabı sorulmaz sevdanın bende,
Canımın Cananı dedim ben sana.

Bir kere ağlasam,bin kere güldüm,
Can evimde sana yerini verdim,
Seninle olunca kederi sildim,
Canımın Cananı dedim ben sana.

Zaman yürümesin,saatler dursun,
Kıskansın yıldızlar,ay kırgın olsun !
Ömrümce zamanım seninle dolsun,
Canımın Cananı dedim ben sana.

Gülzarın içinden bir gülüm oldun,
Yedi rengi açan goncalar verdin,
Rab’bim armağanı bana eş oldun,
Canımın Cananı dedim ben sana.

Zannetme avunur el’le bu gönlüm,
Senin için ağlar,güler şu gönlüm,
Senin için yanar,seven bu gönlüm,
Canımın Cananı dedim ben sana.

Fanidir bu dünya,sayılı günler,
Gönlümde Bahar’dır yanında güzler,
Batsa da acıtmaz dikenli sözler,
Canımın Cananı dedim ben sana.

Nasibim olmuşken elinden Kevser,
Al şu kadehimi,bir kaç yudum ver,
O tatlı lebinden doldur yine ver,
Canımın Cananı dedim ben sana.

Tuğal KÖSEMEN
25.Şubat.2020. (Şiirin yazım tarihi)

Dost kalem katkısı : Teşekkürler

Gel düşünme sana çıkan yol benim
Sevdası uğruna pişen kul benim,
Ol Mevla’ya niyaz eden dil benim,
Canımın Cananı dedim ben sana.
.......hosoglu