Neden Eylüller azizdir
Neden düşmez dillerden
Utangaç ,vefasız bir mevsim işte
Her dökülen yaprağı üstümüze alınırız
Aşk mektupları,ayrılık şarkıları,barış şiirleri falan..
Eylül işte ,otuz gün ve yedi yüz yirmi saat

Eylül dedin mi duracaksın derler
Bazıları, ışıkları süzer
Bazıları ,parmaklarını uzatır renklere
Bazıları ,sonbahara besteler yapar
Oysa, rüzgarlar duruşunu bozmaz
Eylül ,Eylül’ dür

Otuz gün Eylül’ ü anlattık
Dayanamadık, bıktık Ekim’ e geçtik

Eylül bölünür;
Bir tarafta mum ışıklı ,şaraplı masalar
Diğer tarafta gölgelerinden utanan bir halk ordusu

Eylül birleşir;
Ulusları bağlayan raylar gibi..
Mevsim olur..
Ayışığında yedi genç kız ,mevsim olur
Alyanak kumral bir oğlanın yüzü, mevsim olur
Kararsız rüzgarlar,gözleri kısık lambalar ,mevsim olur

Eylül dedin mi duracaksın!
Soğuğun neferidir ..
Işıklı çarşılardan sola dönünce ,al işte Eylül
Çın çın ötüyorsa yalnızlık ,bir eflatun rengi
Al işte Eylül!
Son sevişmeler ise kumsallarda, al işte Eylül!

Eylül işte , içimdeki çocuğun son mevsiminden bir keder
Gôz yaşına batmış gençliğimin ezikliği
Ve kapısında beklediğim bir takvim işte..

Arıkan Akar