Çaresizdim, iki büklüm dizlerim
Beni, seninle yargılayanlar
Ne hak bildiler ne merhamet
Ayrılık varmış
Çok sevmenin bedelinde
Sürgün edildim çöllerine
Ayaklarıma vuruldu pranga
Ruhumu dağladılar her gece

Sen diyarımdın,
Canıma ab-ı hayat
Kimsesiz bırakıldım
Sonsuz bir yetimlik de
Işıksız kaldı yollarım
Yolumu kaybettim sensizlik de
Kuru bir yaprak gibi savruldum
Günlerim gecelerin menziline karışırken

Sevgili, ellerim semada
Kaç kez diledim seni
Kavuşmaktı hayalim nicedir
Vuslatı bekledim her yeni gün de,
Bilmezsin kaç iklimi geçtim sensiz
Soğuktu, karanlıktı mevsimler
Yokluğun varlığıma ayrı bir gurbet
Adını kime sorduysam
Yüzüme kapandı kapılar

Çaresi yok, tutuldum illetine
Yudum, yudum içtim zehrini
Ateşin düştü gönlüme,
Günden güne kül ettim kendimi
Şimdi çıksam sokaklara
Adını haykırsam umarsızca
Duyar mısın sesimi
Yokluğunda çektiğim acılar
Ulaşır mı kalbinin duvarlarına

"Sustum İşte" şiir kitabından