Ah yüreğimin kırgınlığı,
İçimin gizli yarası,
Adını seslenmeye korktuğum,
Halime kulak ver,
Belki, tutulur kalır dilim,
Belki anlatamaz sözlerim,
Ben, kendi karanlığımda
Kayboldum.
Bir ışık tut ruhuma,
Bir işaret ver uzaklardan
Bir söz söyle ki.
Tesellim olsun,
Sızlayan yanlarıma.

Hani kederimi, üzüntümü
Hüznümü soruyorsun ya,
Yalnızlığımın kederli duruşu sensin
Hüznümün kaynağı,
Endişem, üzüntüm sen.
Gecelerin karanlık ayazında
Üşüdüğüm sensin.
Kulak ver kalbimin atışına
Anla da, izah et halimi bana
Yokluğuna sürgün edilen benim
Sevdasına susuz kaldığım sen.

Bu insafsız,
Çaresizliğin için de.
İç çekişlerimin,
Suskunluğun da.
Boğazım düğümlenirken,
Sessizdir ağlayışlarım benim.
İçime kan gibi damlar,
Gözümden akan yaşlarım
Sen umutsuca sevdiğim
Kendime üzüldüğümsün
Kaderimin en nasipsiz gerçeği
En uslanmaz deliliğim
Göğsüme vura, vura
Yaktığım ağıtlarımın sözlerisin

Bir uçurumdu gözlerin
Gittin de,
Savruldum, dağıldım
Sanki içim dağlandı
Yıkıldı duvarlar üzerime
Savunmasız kaldım
Ben ki sevda nedir bilmezdim
Bile, bile en çok sana yandım
Yüreğimin orta yerinden
İyileşmez yaralar aldım.

"Sustum İşte" şiir kitabından