Ne kadar da kolay söylersiniz:
“Aşkım, canım, ömrüm…”
Siz aşkı da, canı da, sevmeyi de inanın bilmezsiniz.
Bu güzel sözleri de ağzınızdan hiç düşürmezsiniz,
Siz aşkı, sevdayı, sevgiyi de böylece kirletirsiniz.

Ben ise karşımdakine sevdiğimi bile söyleyemem,
Bir insanı tanımadan da öyle kolay kolay sevemem.
Ne kadar da basitleştirmiş insanoğlu sevmeyi,
Ne de kolay söylenir olmuş “Seni seviyorum” cümlesi.

Hele “Senin için ölürüm” yalanları hiç mi bitmez?
“Senin için ölürüm” der, senin ölmen için uğraşır.
“Aşığım, seviyorum, sensiz olmaz” der, ilk o gider,
Menfaati için yaklaşır; karşılık alamayınca siler.

Kolay sever, kolay siler olmuş insanoğlu,
Ortalık tanışır tanışmaz sevgili olanlarla dolu.
Üç gün sonra muhabbet: “Ayrılalım.” Eee, ne oldu?
Sözde aşkından delirip seviyor, onun için ölüyordu.

Neyse, uzun lafın kısası başın ağrımasın,
Yalan aşklara, sevgilere yüreğin kanmasın.
Ne kalbin sızlasın ne de onsuz canın yanmasın,
Birini sevmeden önce biraz düşün, biraz da taşın.

Gönlünü verdiysen bir insana,
Onu çok saymalı, çok sevmeli.
Sevgin ömür boyu sürmeli,
Heves değil, nefes meselesi;
Bu sevgi sana bir ömür boyu yetmeli.