Bazı sözler vardır, ciğer yakar;
Mesela en sevdiğin birinin sana
Güvenmediğini söylemesi gibi,
Veya sana inanmadığını söylemesi.

Sevgine inanmaz!
Değer verdiğine,
Önemsediğine,
Umursadığına,
Ona güvendiğine bile
İnanmaz, inanamaz!

Hep huzursuzdur, sizinle konuştuğu için.
Sürekli anlaşamadığını söyler sizinle.
Kısacası ne söyleseniz, inanmaz sözünüze,
Bakmaz o yüzden gözünüzdeki yaşınıza.

Bazı sözler vardır, iç yakar;
Mesela en sevdiğin insanın sana
"Beni sevme" demesi gibi,
Veya "Senden soğudum" demesi.

Özlemine inanmaz!
Onun için neler yapacağını görmez,
İlgini, alakanı fark etmez,
Onun için neler düşündüğünü bilmez.

Sürekli kavga çıkar, en ufak meselenizde.
Sen alttan alır, açıklama yapmaya yeltenirsin.
Keser sözünüzü dinlemek istemez.
O anlamıştır, anladığını.

Bazı sözler vardır, kalp parçalar;
Mesela en sevdiğin insanın sana
"Dalga mı geçiyorsun?" demesi gibi,
Veya "Sen kimsin ki?" lafı gibi.

Sorgularsın kendini, "Ben kimim ki?" dersin.
Vazgeçersin hayallerinden, umutlarından.
Yaşama hevesini birden elinden alır.
"Sahi ben kim, o kim?" dersin kendi kendine.

Sonra derin nefes alırsın, dönersin yolundan.
Bu sefer de der ki: "Zaten biliyordum.
Senin sevgin bu kadar mıymış?
Bu kadar çabuk mu pes ettin?" der.

Bilmez ki kaç kez dağılıp toplandığını,
Düşüncelerinden bir an çıkmadığını,
Bilmez onu ne kadar önemseyip sevdiğini.
O anlamıştır, yine anladığını vermiştir kararını.

Sevdim, gösterdim sevgimi, pişman oldum.
Sevdim, göstermedim sevgimi, pişman oldum.
Çok açıkladım kendimi, çok savaştım,
Şimdi ise onunla sanki düşman oldum.

Ben uğraşmazdım, ne olduysa uğraştım.
Ben güvenmezdim, ne olduysa güvendim.
Ben sevmezdim, ne olduysa sevdim.
Ben umursamazdım, ne olduysa umursadım.

Galiba çok muhabbetin tez ayrılığı bu.
Varsın şimdi böyle olsun sonumuz.
Ama iyi, ama kötü, unutulmaz o günlerimiz.
Senin canın sağolsun.
Ben yaşamasam da olur, dert değil.

Sevmeyin sizi sevmeyen birini; çok yorulursunuz.