0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
52
Okunma
Şair, karşılıksız veya eksik kalan bir aşkı anlatıyor. Gönlünde sürekli yanan, sönmeyen bir sevgi, içinde birikmiş ama dile getirilememiş hislerle birlikte sunuluyor. Karşısındaki kişinin hâlâ yanında olmasına rağmen bilinemeyen, anlaşılamayan yönleri, aralarındaki görünmez mesafeyi ve bilinmezliği ortaya koyuyor.
Şiir, “eğer bir gün mümkün olursa” düşüncesiyle dolu; şair, tüm içini, söyleyemediklerini, hissettiklerini ve arzularını bir gün karşılıklı oturup, göz göze bakarken paylaşmayı umuyor. Ancak şimdilik tüm bu duygular suskunluk ve bekleyiş içinde saklanıyor.
Özetle: Bu şiir, söylenemeyen duygular, hasret ve bekleyişin içsel yansımasıdır.
Gönlümde kor gibi yanan, küllenmeyen aşkın,
İçimde kulaklarına varamayan hislerim var.
Sen benimle yaşarken geçmeyen hasretin,
Düşünürken seni akıttığım gözyaşlarım var.
Yaşanan onca şeye ihanet etmeyen bir ben,
Yaşattığım şeylere rağmen gitmeyen bir sen.
Karşımda hiç tanımadığım bir ten, bir beden,
Senin hakkında bilemediğim onca şey var.
Eğer bir gün mümkün olursa karşılıklı oturmamız,
Şimdiye kadar söyleyemediklerimi söyleyebilirim.
Eğer bir gün mümkün olursa göz göze bakışmamız,
İşte o zaman görürsün gözümde gördüğüm seni.
Seni sevme isteğimi soracak olursan, gözlerin;
Seni görme isteğimi soracak olursan, sözlerin;
Seni tanıma isteğimi soracak olursan, karakterin;
Sesini duyma isteğimi soracak olursan, sesin der…
Susarım.
