0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
43
Okunma
Bir insan, sevdiği kişiden ayrı kalmanın ağırlığını karanlık bir zindana benzetiyor. Sanki kendisi içeride mahkûm, sevdiği ise dışarıda özgürlüğün anahtarını elinde tutan kişi. Onun yokluğu, en büyük yasağa dönüşmüş; düşünmek bile yasak gibi. İçinde bulunduğu yalnızlık, avlusu olmayan bir hapishane kadar daraltıcı. Buna rağmen, sabırla çekilen bir hasret var. Eski günlerin özlemi, o günlerdeki mutluluğun sıcaklığı hatırlanıyor. Ama şimdi sevilen kişi, hâlâ kalpte varlığını korusa da, ulaşılmaz bir uzaklıkta.
Öyle bir karanlıktayım ki, ışık senin elinde.
Bir hapis ben içeride, sen dışarıda.
Özgürlüğüm senin ellerinde,
Yaklaşamadığım bir ateş vücudunda.
Seni düşünmek, seni özlemek yasak.
Görünen en güzel imkansızım.
Volta atacağım bir avlum da yok.
Sabır çekerim; yokluğun çok acı.
Bilmiyorum, bu nasıl bir hal; üzgünüm.
Biraz da hasretini yaşıyorum.
Eski günleri özlüyorum, senli günleri.
Yine varsın, fakat çok uzaklarda.
