Ben gelmedim kavga için,
Benim yolum kin değil, hile değil!
Kılıcım yok, hançerim yok,
Benim silahım kalemimdir!
Kâğıdım meydanım, sözüm kalkanımdır,
Mürekkebimle çağları delerim!

Ne ordu isterim, ne sancak,
Ne taht isterim, ne tac.
Benim bayrağım sevgidir,
Benim yurdum gönüllerdir!
Dostun evi gönüllerdir,
Ben gönüller yapmaya geldim!

Sevelim, sevilelim,
Bu dünya kimseye kalmaz!
Çünkü mal da göçer, mülk de çöker,
Dağlar erir, yıldız söner,
Lâkin söz kalır, aşk kalır,
Bir tek kalem kalır!

Ben kalemimle savaş açtım,
Cehalete, kine, zulme!
Kâğıdımda yazdığım her harf,
Bir zinciri kırar, bir duvarı yıkar!
Bir damla mürekkep
Bin kılıçtan keskindir,
Bir söz bin hançerden güçlü!

Ey insan!
Bir kalp yıkmak yüz kale yıkmaktır,
Bir kalp yapmak bin cihan kurmaktır!
O yüzden gel, gönül yap sen de!
Kırma, incitme, zulmetme!
Bir tatlı söz, bir merhamet
Bütün dünyayı sığdırır avuçlarına.

Unutma! Dünya kimseye kalmaz!
Ne padişahın hükmü sürer,
Ne zenginin malı!
Sonunda bir avuç toprak,
Ve ardından yankılanan tek şey:
Sevgiyle söylenmiş bir söz…

Ben Yunus’um!
Taş değil, gönül yapmaya geldim!
Kılıç değil, kalem tutmaya geldim!
Kan dökmeye değil,
Mürekkep akıtmaya geldim!
Ve haykırıyorum çağlara:
Benim işim sevgi için,
Benim davam insan içindir!
#MehmetYETEK