0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
43
Okunma
Anlatıcı, bugün ölebilirdi; ama ölüp ölümsüzlüğe adım attığında, kimsenin fark edemeyeceğini, kimsenin bilmeyeceğini düşünüyor. Onu sevenler, onu izleyenler, hatta yanında olduğunu düşündüğü insanlar bile, onun varlığının ya da yokluğunun farkında olamayacak.
Ölümünü fark edenler olsa bile, bunun gerçekliğini kavrayamayacak; bazıları üzülüp kızacak, bazıları arkasından sövecek, bazıları ise “biliyordum” diyerek basitçe geçiştirecek. Ama gerçek anlamda onun öldüğünü düşünecek, hissedebilecek kimse yok.
Hikaye, hem bir yalnızlık hem de varoluşsal bir acıyı taşıyor: insanın, etrafındakiler için ne kadar görünür ya da değerli olduğunu sorgulaması. Ölüm, burada bir metafor gibi; önemsenmeme, fark edilmememe acısı, ölüm kadar ağır bir his olarak anlatılıyor.
Bugün, ölmüş olabilirdim.
İşte bugün, öteye göçmüş olabilirdim.
Kimin haberi olabilirdi?
Öldüğümü kim anlardı?
Beni sevenler mi? İzleyenler mi?
Eğer ki ölmüş olsaydım,
Hayır! Kimsenin haberi olmazdı.
Öldüğümü kimse anlayamazdı.
Yaşadığımı hissetmeyen insanlar,
Öldüğümü düşünemezdi.
Eğer ki ölmüş olsaydım,
Kesin bu, bizi bıraktı derlerdi.
Kesin bu, gitti derlerdi.
Kesin bu, sildi derlerdi.
Ama öldüğümü kimse düşünemezdi.
Eğer ki ölmüş olsaydım,
Kimisi üzülür, bana kızardı.
Kimisi kalkar, arkamdan söverdi.
Kimisi zaten “biliyordum” derdi.
Ama öldüğümü kimse düşünemezdi.
