İnşaatçıydı
Sıvacı ustasıydı İlyas
İşinin ehli, yamandı çalışırken
Sıva harcının kıvamını tam edip
Tırmanırdı iskeleye


Bir elde tablası
Bir elde malası
Can verirdi, sanki İlyas duvara
Hırsla sallardı malasını
Başka şeylere takmamak için kafasını


Keyiflenirdi bazen, yüzü gülerdi
Bil ki o zaman köyüne, gençliğine dönerdi
Capcanlı dururdu gözünde, Cemile hâlâ
Cemile’si düşünce aklına, yavaşlardı elindeki mala
Daha bir nazik dokunurdu duvara
İşte o an anla ki
İlyas, cemilenin yanağını okşamakta
Bazen de dudağında, usulca bir gülümseme belirirdi
O anda, işte o anda
Çeşme başında Cemileyi öptüğü aklına gelirdi


Birde bakmışsın, duvarı dövmekte İlyas
Cemile gelin gitmiştir zengin birine
Kavga arenasıdır artık duvar
Tablasındaki harç bitene kadar


Yeniden dolar eldeki tabla
Yeniden başlar hayat kavgası
Yeniden başlar ekmek davası
Akşama yolunu gözleyen bebeler
İlyas’ın yüreğini felç ederler
Sızlar içi derinden
sanki yüreği fırlar yerinden


Geçinip gidiyorlardı kıt kanaat
Küçük oğlanın hastalığı verirse fırsat
Cemile kadar olmasa da
İlyas karısını da sevmişti sonradan
Birde kurtula bilselerdi
Şu rutubetli gecekondudan
Yazın sorun yaşamıyorlardı
Ama kışın çok çekiyorlardı
İsli kömürle, yanmayan sobadan


İlyas sevmiyordu ne bayramları
Nede yağmurlu ve soğuk havaları
Bayram masraf demekti
Yağmur ve soğuk ise işe gidememekti
Ama her şeye rağmen içinde bir umut vardı
Ve eni sonu gerçekleşecekti muradı


O gün de akşam olmuştu
İlyas elinde ekmeği, evin yolunu tutmuştu
Neşeyle yenildi Allah ne verdiyse


Hastalığı iyi durumdaydı küçük veledin
Keyfi yerindeydi karısı Nezaket’in
Neşeli akşam sabahı tez getirdi
İlyas işe gelirken yolu bi çırpıda bitirdi
Tırmandı üçüncü kattaki iskeleye
Yine başladı, elinde malası duvarı sevmeye
Yine çeşme başındaydı ve karşısında
Bir yıl önce Hakka yürüyen Cemile vardı
Üstünde durduğu iskele ise çok dardı
Cemileye doğru keyifle attı adımını
Bir çatırtı koptu bastığı tahtadan
Dengesi kayboldu tutamadı iskelenin kanadını
Ve İlyas, yerdeki tuğlaların üstüne çakıldı
Ah diyebildi ancak ahhh
Gözleri ise bir noktaya takıldı
Ve biliyordu ki artık o ölüyordu
Bir yanı, karısına çocuklarına ağlarken
Bir yanı, Cemileye kavuşacağı için gülüyordu