Tekrar aldım elime kalem kağıt, yazıyorum içimden geçen bütün ağıt.
Derdim yok dediğime bakma, gün yüzüne çıkar her anım.
Anılarımla başladı devran dönmeye, benden kalan yıllara ne çare.
Gözlerim görmez oldu karanlık çöken dünyamda, aydınlık ararken kayboldum günün sonunda.
Silahı belimden çıkarmadım, kimsenin kalbini kırmamak adına.
Hep düşündüğüm yerden yedim, onca zaafım arasında.
Bilinmez ne dostluklar vardı geçmiş hayatımda, hepsi geçti izi kalmadı gerçek manada.
Yalan gözler, sözler ve dokunuşlar, artık çare olmuyor içimde çarpan dalgalara.
Ben tekken iyiyim, tek kaldığımda iyi gibiyim, kendimle çelişir bazen sözlerim.
Bu hayat denen illette çokta kalmadı hayalim, bir ben birde sendim.
Şimdi bir başıma kaldım hayatın dönüm noktasında, döndüklerimden kalanlar anca görür rüyasında…