Boşluk içinde dolduramadım bir kafes,
Ellerimde kaldı hep bir heves,
İstemedim ondan bir nefes,
Seninle başladı her an her heves.

Adını bilemedim senden önce,
Varlığından bir haber, öylece,
Yokluğunu tattım yüz yıllar önce,
Adı sensin, her şeyden öte.

Sallandı teknem, dalgalar arasında,
Yağmur fırtına ardı arkasına,
Bir liman aradım fersahlarca,
Seni buldum, gözlerin bana en güzel hatıra.

İki kelamdan fazla istemedim senden bir parça,
Her zerren ile yüz ışık yılı uzağa,
Gülüşün bana ilaç, her an her manada,
Senden ilerisi yorgunluk, ben anladım şu anda.

Yazarken korktum, seni kaybetmekten anca,
Gözlerim oldu kalemime bir parça, zalımca,
Senden öte gitmek bana bu dünyada,
Sen gel en iyisi beni anla.

Geçmişim sensiz kaldı, maalesef ziyana,
Geleceğimdesin, her an hatırasıyla,
Hayallerimi süsleyen o güzel gözlerin varya,
Cennet bahçesi, gülüşün güneşten öte yanda.

Oturdum bir gece ansızın, senin baskınınla,
Gerçekler ile çarpıştım savaşlarda,
Kendi içimde düştüm kavgaya,
Tut elimden, eğer müsaaden varsa.

Çok zorluk çekti bu aciz vücudum dünyada,
Göğnüm yoruldu nefes alıp verdiğim her cihanda,
Dünyam değişti, bir bakışınla,
Göğnüne al beni, müsaaden varsa.

Otuza kadar ömür biçtim, usanma da,
Yaşamaz, hayalleri olmadan bir ceset ya,
Sen olsan anılarımda, milyonlarca,
Sonsuzluğa doğru gider bu garip dünya.

Nepenthe dedim ben adına,
Sen ister kabul et, ister hayırına,
Ben buradayım, bir liman edasıyla,
Tut elimden, müsaaden varsa.