Ömür nûra erişti, geceleri ağlarken,
Hakikati öğreten, nurla doğdun Efendim.
Seher vakti rahmetle, gönülleri bağlarken,
O kutlu doğumunla, kalbe yağdın Efendim.

Karanlıklar nur oldu, Sen doğarken Ey Nebî,
Ne Allah’ı bilirdik, ne kalplerde bir sabî.
Karanlığa gömülmüş, insanlığa bir tabî,
Mazlumları inleten, zulmü boğdun Efendim.

Gönüllerde muhabbet, yıldızlarda işâret,
Yeryüzü şenlenirken, semâlarda harâret.
Gönüllerde aşk vardı, duygularda ziyâret,
Dünyalara sığmadın, kalbe sığdın Efendim.

Kâbe’nin taşlarında, hep adın yankılanır,
Yetim gönüller bile, ümitle sevdalanır.
Karanlıklar kapanır, hakikatler canlanır,
Âlemlere her zaman, nurlu çağdın Efendim.

Tevekkülle beklerken, gönüllerde ihtimâl,
Rahmetinle coşardı, ümmetinde her misâl.
Senin aşkınla yanmış, söner mi hiç kalb-i hâl?
Secdelerde mübarek, ruha değdin Efendim.

Öyle bir nur doğdu ki, yüreklerde tecellî,
Ne sîret ne de sûret; hep seninle bir hallî.
Tevhîd’in en yücesi, nişanı sensin belli,
Akan gözyaşlarıyla, sanki dağdın Efendim.

...andelip...

Her bülbül aşık idi , bahcalarda güllere,
Bizlerde aşıkımızı , hep haykırdık yellere,
O aşk can verdi kesin , coşup taşan sellere,
Milyarlarca gönüle , hep sen sığdın efendim...... İYİ OZAN