16
Yorum
38
Beğeni
5,0
Puan
336
Okunma

Şiirimiz, insanın genetik sistemindeki kusursuz dizilimi toplumun kültürel ve manevi dokusuyla ilişkilendirmektedir.
DNA’nın zincirlerinde nesilden nesile aktarılan miras, toplumda dil, inanç, örf ve değerler olarak yaşar.
Bu bağların kopması, genetik mutasyona benzer bir yozlaşmaya; korunması ise geleceğe sağlam bir kimlik bırakmaya işaret etmektedir.
Mevlit Kandilimiz Mübarek Olsun.
Her birey bir gen gibi, diziliyor yan yana,
Beni duy, bana sarıl; salınmadan bu defa.
Toplumun kodu vardır, ekleniyor can cana,
Beni duy, bana sarıl; salınmadan bu defa.
Her kültür bir şifreyi taşır kadim ustadan,
Gelenek, dil ve inanç aktarılır atadan,
Koparsa bağlar eğer kalkar kimlik ortadan,
Beni duy, bana sarıl; çalınmadan bu defa.
İdeolojilerle genimiz bozulmadan
Asli dizilim yitip kimlikler çözülmeden
Toplum bir mutasyonla benliğinden olmadan
Beni duy, bana sarıl; bölünmeden bu defa.
Birlik ve beraberlik nükleotidin yüzü
Yapılan dayanışma bu işin asıl özü
Uyum içinde olup kulak kesil bu sözü
Beni duy, bana sarıl; alınmadan bu defa.
Kültürümüzün kökü ta imandan gelmekte
Temel kökten sarsılıp asimile olmakta
Gençlere aktarılan bizi mesul kılmakta
Beni duy, bana sarıl; kılınmadan bu defa.
Her birey bir zincirde halka gibi bağlanır,
Dizilim tam olursa elbet dirlik sağlanır,
Birlikten doğan sistem nesillerle yağlanır,
Beni al, çağlar atlat; silinmeden bu defa.
5.0
100% (18)