Bir dert olup yaktın kalpte sızımı,
Aşkı ve sevdayı, çekemedim hiç!
Yıktım hayalleri, sildim yazımı,
Yaşlı gözlerine bakamadım hiç!

Bahçemde rengarenk, güllerim soldu,
Körpe gülüşlerin zamanı doldu,
Umudum rüzgârla bir bir savruldu,
Toprağa tohumu, ekemedim hiç!

Kış misali girdin, her bahârıma,
Don oldun içimde, yanan hârıma,
Derman umarken ben, senden ârıma,
Kırılmış kalpleri, dikemedim hiç!

Ne yemin bıraktın, ne de bir vefâ,
İçimde kül oldu, aşk denen cefâ,
Senden kalan yalnız, bir günlük sefâ,
Kalbimin yükünü, çekemedim hiç!

Varsın solsun gülüm, şu dikenlerden,
Gönül uzak olsun, dert çekenlerden,
Kara yazı düşsün, kalp yakanlardan,
Aşk için nefsimi, yıkamadım hiç!

Döküldü yapraklar mevsimden erken,
Çürüdü gönlüme bakıp giderken,
Gözünde kurudu pınarlar derken,
Bu aşka bir isim, takamadım hiç!

Bir yalan, bir tuzak kurmuşsun gizden,
Düşürdün kalbimi, yokuştan düzden,
Sarstın vicdanımı, ruhumu özden,
Hakkın huzuruna, çıkamadım hiç!

Bal olan sözlerim, şimdi bir zehir,
Açtığın yaralar, olmaz hiç tehir,
Bir ömür akarken, bu kanlı nehir,
Vicdan ateşini, yakamadım hiç!

...andelip...