Bana o son bakışın hâlâ aklımda,
Bir veda gibiydi, sessiz ama kanlıca.
Ne bir söz, ne bir dokunuş…
Sadece gözlerinle gittin, usulca.

Zaman durmuştu sanki o an,
Her şey silinmişti, bir sen kalan.
Bakışınla yıktın beni,
Konuşmadan söyledin "bitti" demeni.

Bir çift gözde koca bir ayrılık,
Bir tebessümde gizli acılık.
"Kal" demedi dudakların,
Ama gözlerin çoktan gitmişti, anladım.

Şimdi aynalarda arıyorum seni,
Bir yabancı gibi bakan kendimi.
O son bakış… saplandı içime,
Çıkmıyor, kaldı en derin yerime.

Unuturum sanmıştım zamanla,
Ama bazı bakışlar ömür boyu yanar insanla.
Ne yazık…
Bana en çok o bakışın yakıştı vedalara.

Ve şimdi bir anı oldun, sessiz, derin,
Ne geri döndün, ne de tam gidebildin.
Bir bakışla yıktın ne varsa içimde,
Ben hâlâ yaşıyorum… o bakışın içinde.



SONMISRA