Dokuz ay karnında taşıdın beni,
Yılda bir gün anmak olur mu? Seni,
Doğunca gördüm mavi gözlerini,
Dünyalar güzelisin sen hep anne.

Şefkati, sevgiyi ilk sende tattım.
Çocukken senin kucağında yattım.
Ninnilerin ile uykuya daldım.
O güleç yüzün ne güzeldi anne.

Gençlikti, gün oldu birden bunaldım.
Bazen isyan edip, hayattan yıldım.
İstemesem de belki, yordum, kırdım
Üzdüysem seni, affet beni anne.

Her aldığım nefes de seni ansam,
Sana hizmet etmek için yaşasam,
Bir ömür boyu, sırtımda taşısam,
Senin hakkını ödeyemem anne.

Her toplum, kültürde aynıdır yerin,
Allah katında sevgin olmuş derin,
Kurulur arzı-âlemde düşlerin,
Cennet ayağın altındadır anne.

Bildim bileli, hep dua edersin,
Evladını iyi görmek istersin,
Çaresiz gönüle umut ekersin,
Hep senin duana muhtacım anne.

Geçmiş, geleceğe damga vuransın,
Ölsen de gözün arkada kalmasın,
Dünyada ahiret de tek sen varsın,
Sonsuza dek unutmam seni anne... …

Erdoğan Kırmızıoğlu
Araştırmacı
SON CEMRE Şiir Kitabından