VEDA ZAMANI
Bilseydim Vuslatı yoktu zamanın
Hiç canımı sıkmaz
Kendimi Hiç üzmezdim.
Çok anlam yüklemezdim herşeye.
Her önüme gelene.

Alamadığım şeyler için
Yapamadığım gönüller için
Kendimi heder etmez,
Amannn der geçerdim.

Bu yaşıma kadar ne kadar çok başkaları için koşuşturmuşum izah etmem zor.

Kendimi yok saymışım
Kısacası,
Kendime yazık etmişim.

Değer, değmez bakmadan
Herkesi kendim bilmişim
Verdikçe vermişim elimden ne geldiyse.

Hunharca harcamışım
duygularımı, hislerimi,
sağlığımı,
Kalbimi,
en çok da kalbimi.

Bin kere yaptığım
Bir kere yapmadığım şeyler için
insanların kalplerindeki kötülükleri yüzlerinden okumuşum,
tavırlarında yaşamışım çoğu zaman.

Ben neymişim, kimmişim, ne için nefes alıyormuşum,
sorguladığım zamanlar bile oldu.

Oysaki düşene ilk el uzatanın,
benim olmam daha çok incitiyordu yüreğimi.

Söz veriyordum kendime
Bu kadar yeter
Görmezden gel,
yapma üzülme de
Bir türlü boşvermeyi başaramıyordum.

Ezdikçe eziyorlardı.
Yapıyorlardı bunu.
Bencilce.

Yalancı yüzlerini gördükçe
Yalancı sözlerini dinledikçe
Nefret ettiriyorlardı kendilerinden.

Sabrımızı zorlamaktan,
haz duyanlar,
yokluğumuzla cezalandırmayı öğretiyorlar bize.
Bir daha kimseye güvenmemeyi de..

Yaşadıkça anlıyor insan,
vefasızlığı gördükçe ,
sessizleşiyor çekiliyor kabuğuna.

Kalbi güzel insanların yeri değil bu dünya.
Ahde-vefa bilmeyen insanlardan uzaklaştıkça, kendini buluyor insan.işte hayat bu, işte bu benim diyerek.

Artık vazgeçme zamanı veda zamanı gelmeden.
Zebil olmuş duygularla
Bir tek kendim için fırına süreceğim portakallı kekimi.

Değiştim ben,değiştirdiniz beni
Yaptıklarınızla,söylediklerinizle, yalanlarınızla, ikiyüzlü tavırlarınızla.
Artık veda zamanı işte.
Başardınız beni değiştirmeyi.

Herşeyimi tüketmişken
Şimdi hangi yüzle eskisi gibi olmamı bekliyorsunuz benden.
Hangi yüzle.
##02/11/2024##
##Elif Ümit Çetin ##