Bugün kendimi pek ben gibi bilmiyorum,
Ayna yüzüme değil,
Gölgemin kuyusuna düşürüyor sûretimi.

Dilruba...
Senin göğsünde öğrendim hiçliğimi.
Sen ki sözcüklerin yükünü taşıyamadığı bir sır,
Ben, o sırrın eşiğinde kendini yitirmiş bir dervişim.

Ey gönül çelen,
Ey sırların sırrı,
Ne bir sûretsin sen,
Ne de bir hayal.
Sen, aşkın zannını yıkan tek hakikatsin.
Ben ise o hakikatte bir zerre-i nâçiz, bir hiçim.

Dilruba...
Ateşinde yanmadım sanırdım,
Meğer ateşin kendisiymişim, sonradan bildim.
Seni aşk sandım, yine yanıldım.
Meğer aşk bile sana mecal bulmazmış.

Sen gülün cemâlinde gizlenen sır,
Sen bülbülün feryâdında saklı nağme,
Sen âlemleri içinde tutan şemsin.

Dilruba...
Cümle varlık içinde âciz bir zerreyim,
Aşk deryâsında yok olmuş bir hiçim.
Huzurunda buldum hakîkatin sırrını,
Zerreyken kevn ü mekân oldu cân içim.

24.08.2025