1
Yorum
27
Beğeni
5,0
Puan
544
Okunma
Hadi savur;
Sürgün et beni ecelsiz bir yazgıya.
Al ruhumu bedenimden!
Çek üstüne…
Bağrına dökülen ben olayım.
Kurut bütün yanlarımı !
Hazanım sen ol bu kez.
Kır hadi prangalarımı,
Kurtar beni bu yeknesak tutsaklığımdan,
Müebbedin ben olayım…
Telaşlı bir mevsim gibi,
Geçme yüreğimin üstünden,
Sürme beni dilsizliğime.
Hem anılar da küser,
Bu avare kimsesizliğime…
Bakma sen zamanın geçtiğine,
Dokun ruhuma…
Yazdan kalan,
Sıcak serseriliğim saklıdır…
Sen bilmezsin!
Okurken, içinin sızladığı bir şiiri olmalı insanın.
Söylerken, yüreğinin göğe sığmadığı bir şarkısı…
Ya da,
Entarisine bakarak düşler kuracağı,
Bir mevsimi olmalı insanın.
Eylül gibi…
Eylül dediysem.
Gölgesinde hüzünlendiğim,
Renginde asıldığım Eylül.
04.10.2015
5.0
100% (21)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
