BOŞA GİTMEZ


Gece iner şehre sessiz ve derin,
Kalbim bekler seni, umut bitmez, der.
Adımlar susarken boş sokaklarda,
Her köşe başında anı bekler hâlâ.

Silinmiş gibiyim senin kalbinden,
Ama ben hâlâyım o cümlelerden.
Bir satıra düşer içimin ağı,
Boğulur cümleler gözyaşına.

İçimde bir çocuk, hâlâ bekler seni,
Her geçen yıl biraz daha sessiz.
Sen gitsen de içimden çıkmadı,
Çünkü sevgiyle büyüdü, gitmedi.

Gurbette savruldum rüzgâr misali,
Her yönüm yaban, her yüz hayali.
Bir çay buğusunda döner geçmişim,
Kokusu sarar da içim içim.

Yıkılsam bile dik dururum dost,
İnancım var, sevdam kadar tok.
Çünkü sevmenin gücü bambaşkadır,
İçinde sakladığın o yangındadır.

Karanlık sussa da iç ses konuşur,
Bir damla umutla yürek savrulur.
Her gözyaşı sabırla yoğrulur,
Ve boşa akmaz; sevda kanat bulur.

Bir şarkı çalsa da radyolardan,
Melodiler saklar ne varsa kalan.
Hayat büyüktür küçük detaylarda,
Bir bakışta gizli, bir vedada.

Bugün baktığımda geriye sessiz,
Yıkılmadım diyorum, içten ve net.
Yaşadım, sevdim, düştüm, direndim,
Her şeye rağmen boşa gitmedi ömrüm.

Bu kalp ne fırtına gördü, ne kışlar,
Ama sönmedi içinde ateş var.
Her yara bir ninni oldu geceme,
Her hüzün bir şiir düştü deftere.

Ve şimdi susarken rüzgâr yavaşça,
Söylüyor kalbim son bir kez daha:
“Sevda kolay değil, ama güzeldir,
Boşa gitmez; yaşanmışsa gerçektir.”

Hakkı kalabalık