Her Şeye Rağmen Yaşamak

Yoruldum belki de yıllar boyunca,
Ama düşmedim bak, ayaktayım hâlâ.
Her yara bir iz, her iz bir ders,
Yaşam, pes etmeyen kalbe değer.

Gün olur yıkılır umutlar bir bir,
Geceler uzar da ışık çekilir.
Ama içimde bir kıvılcım kalır,
O küçük ateşle dünya yanar.

Kırılmış aynalar, solmuş yüzlerim,
Görmezden gelir çoğu izlerim.
Ama ben bilirim neler atlattım,
Her şeye rağmen gülümsemeyi tattım.

Yalnız kalmış olsam bin defa bile,
İçimde yürürüm hep kendime.
Bir dost bulamasam da elimden,
Kendi sesimle sarılırım kendime.

Karanlık bastırır, umut gizlenir,
Gözyaşı kurusa da iz silinmez.
Ama sabırla beklerim sabahı,
Çünkü bilirim: Hep doğar güneş ardından.

Bir tebessüm yeter yeniden doğmaya,
Bir söz yeter baştan yazmaya.
Kendimle savaşıp kazandığım gün,
Benimdir artık, alın terim tüm yön.

Kayıplarla dolsa da her günüm,
Bulurum içimde yeniden gücümü.
Sevdiklerim gitti, ama ben buradayım,
Her vedada biraz daha varım.

Düştüm, kalktım, tekrar başladım,
Hayatla kavga ettim, ama yandım.
Yine de sevdim, affettim, bekledim,
Çünkü inandım: İnsan böyle derin.

Bugün baktığımda geriye sessiz,
Yıkılmadım diyorum, içten ve net.
Kırıldıysam da bir yanım parladı,
Her acıdan doğdu bir parçam ayrıca.

Ve işte geldim bu şiirin sonuna,
Kalem sustu ama ruhum hâlâ taze.
Yaşadım, sevdim, düştüm, direndim,
Her şeye rağmen boşa gitmedi ömrüm.

Hakkı kalabalık