Seni korkutan beton binaların gölgesiydi
Boşuna küstün o dağlara, ovalara...
Halbuki ne kadar sessizdi
Halbuki oralarda en büyük gölge seninkiydi...
Rahat mı o soğuk betonların içi.?
Odun toplaması, yemek yapması keyifli mi?
Özlemek ya...
Özlemek geliyor mu aklına hiç
Benim o dağdaki yalnızlığım gibi...
Hayal meyal hatırlarım eski gülüşleri,
Geneli patlamaydı, kurşun sesiydi...
Sığındığım taşın ardındaki çaresizlikti.
İnandığım tek şey gideceğim yerdi.
Sen de hatırla belki bir vicdan dokunur sana
Tek avuntusu sen olan bir insanı ne yıkabilirdi.?
Yaşarsam onunum diye dua eden kalbi ne titretirdi.?
Atan kalbi dünyada ölü saymak hangi aklın hizmetiydi.?
Seni sen yapan o taş evlerde yıkılır, dünya hali.
Seni senden alan o zenginlikte biter, kime kaldı ki.?
Kim akıllandı ki ölmeyecek gibi yaşamakta sebebi..
Kin sende kalsın, ben 1 Türk kahvesiyle unuturum her şeyi...