AYRILIĞIN KOKUSU

Özlemek mi
o da ne yabancı
ne zaman özlsem
kapatıyorum gözlerimi

bir anda gelip geçiyor film şeridi gibi

merdin sevgisizliğindense
namerdin sevgisi diyor
sığınıyorum gecenin en kuytu karanlığına

onca imtihan
onca sorgulama
ağır geldi galiba
tereddüt etmeden
yalnızlığı iade ederek SS’lere
dönüyorum toz pembe düşlere

bilirsin
sevişirken bile sıcakları sevmem
bu yüzden dualar ediyorum
Tanrım
sevişirken ılıman bir iklimin koynunda
yıldızlar dökülsün birer birer gökyüzünden

ben uykularımı ipotek ederim kirpiklerime
ayın sancılı ışığını yüklerim omuzlarıma

ölüme düştüyse düşlerim
seni sevdim seveli
doğmuştu ölüm ellerime

sen farkında değilsin
yokluğunun bendeki hikâyesi
cesedi çürumüş bir âşk gibidir
bu yüzden ellerimle eştim aşkın mezarını

ne ay
ne de yıldızlar
şahit olmak istemedi bu cinayete

ve derken
kuşluk vakti geceyi arkasına alarak
koşar adım uzaklaştı

gün doğarken ihtişamıyla
sen ayrılığın karanlığını
ben kavuşmanın aydınlığını seçtim

bu yüzdendir
anı biriktirdiğin her mekan
her set
her sokak
aşkın kokusu değil
naftalin kokacak

Efkan ÖTGÜN