Eşkin atlarla geçtim ölümün kıyısından
Gülüm zamansız düştüm bir gönül kayasından

Bilmezdim ilk yokuşu delice tırmanan da
Sormadım nedenini savrulurken zamanda

Bir sevdayı düşledim bilmezken düşmek nedir
Düştüğümde anladım düşmek ölmek gibidir

Bugünden kalma bende yaşamak düş korkusu
Her dağın ardı bir dağ ve her yükseliş pusu

Ne dağ biter ne yokuş kalırsın bir etekte,
Düşer boynun bir yana yediğin son kötekte

Artarken korkularım güneş yarım ay yarım
Kim korkulu düş görse ilk önce ben duyarım

Yorgun düştü bedenim gözüm görmez ırağı
Bir Leyla’yı astılar tırmanırken son dağı

Doluyorum boynuma simsiyah saçlarını
O çoktan çekip gitti üstlendim suçlarını

Her Leyla’nın ardından Mecnun’a kalır bir ah
Katran karası gece kim bekler böyle sabah

Anne elimde olsa gelir miydim bu çağa,
Ben bu düşü görmeden yatardım bir bıçağa

Ecel kuşum çok arsız yavaşça ölüyorum
Sakın aldırma anne ölüme gülüyorum

Özlüyor artık ruhum serin servilikleri,
Gülüm, sana bıraktım bütün mavilikleri



Hayrettin YAZICI