değerli kalem,

şiir icra etmek sanatların en nadide koludur bence...
çünkü çok yünlü karmaşık, bir o kadar yarararları bulunmaktadır...

katarsis misali insanın kendi iç dünyasına dönmesi oldukça kritik ve çok zor bir karardır...
öz eleştirinin bin bir çeşit yaraları olduğu gibi bir çok tehlikeleri de bulunmaktadır...
doğan cüceloğlu'nun bir kitabındaki bir anette "ben mutlaka cennetliğim" diye bir sorusu var...

neyse esas şiirinize ve sanatınıza odaklanmamız gerekiyor...

"herkesten, her şeyden gizli bir bilgi,"

söylemi johari window"denen insanın dört penceresini aklıma getirdi...
bunlardan birisi de "kimsenin bilmediği, sadece sizin bildiğiniz yönleriniz"
"bir ben biliyorum bir de yarı şeytan, yarı melek kimliğim," derken de zaten yine kendi duygularınızdan bahsetmektesiniz...

ve...
"diyebilir miyim ki buna, bu benim benliğim,
gün gibi ortada iken tüm varlığıyla gerçeğim?

bu durum cesurca bir hesaplaşma kanımca...

ama kendinizi sembol göstererek "sözüm ona" insanlara bir ince mesaj gönderilmekte...

belki de burada "tecaülü arif" sanatı yapmaktasınız...

bu da sanatınızın yetkinliği....yüreğinizin enginliğinden kaynaklanmata kanımca...
bir de az sözle çok mesaj...

fesahat ve belagat...

başka ne diyeyim ki, tebrik etmekten...kutlamaktan gayrı...

daha özgün eserlere...
sağlıklı güzel günler diliyorum efendim...