Tek bir damla yaş süzülmüyor gözlerimden,
Kalemin satırlarda süzülmesi gibi,
Anlıyorum artık,
Evet tek aciz benim,
Ve en acınası:
Evet, hepsinin suçlusu benim,
Binlerce kez aynı şeyi deneyip,
Farklı sonuçlar bekleyen ahmağın tekiyim,
Ne için yaşadığımı bile bulamıyorum,
Belki de yanlış yerdeyim,
Acı bile haz veriyor artık,
Şimdi dönüşü olmayan bir yerdeyim.

Kendimi tanıyamıyorum,
Tam da olmak istemediğim bir adam oldum çıktım,
Kendimle bir türlü barışamıyorum,
Sanırım artık yoldan çıkmanın vakti geldi de çattı,
Yıkık, viran gönlümde,
Artık tek bir taş parçası bile kalmadı,
Günden güne daha da tükeniyorum,
Daha yolun yarısına dahi varmadım.
Dün zaten geçti gitti ama benim
Yarına da tek bir ümidim kalmadı,
İstikbalimi artık hiç göremiyorum,
Daha kanatlarımı bile çırpmadım.




29/07/2024

[/italik]