“Boş Ver, O Kaybetti”

Eyyüp Balta

Üzülme…
Boş ver, o kaybetti.
Dinle beni…
Sen elinden gelenin en güzelini yaptın.
Tükenene kadar verdin sevgini,
Ama yetmedi. Suç sende değil.

Bırak artık bu karamsarlığı,
Arama durmadan nedenini...
O çekip gitti,
Küçücük bahanelere sığınarak.

Unutma...
Değmeyecek biri için
Üzülmeye değmez.

Zaten…
Kimseyi zorla tutamazsın,
Boynunu büküp köşeye çekilmezsin,
Kendinde kusur arayamazsın.

Nasıl ki çekip gittiyse,
Sen de ardına bakmadan yürümelisin.
Kolay olmayacak, biliyorum...
Ama kabullenmelisin.

Evet…
Kalbin kırık.
Yaşananlar kolay değil.
Canın yanıyor.
Ama ne olur, dinle beni:
O gitti.
Hepsi bu.

Kendini heder etmeden yaşamalısın.
Hangi kara gece
Güneşe yenilmedi ki?

Her doğan günde
Mucizeler saklı.

Ağlama…
Bir köşeye çekilip sessizce ağlama.
Dimdik dur!
Ayakta kal.
Eğilme sakın!

Giden gitmiştir.
Gittiği gün bitmiştir.
Boş ver...
Üzülme.
Kendi düşünsün.

Ve biliyorum...
Zamanla her şey değişecek.
Önce gözlerinden
Siması silinecek.
Sonra…
Kalbindeki
Bitmez sandığın o acı da geçecek.

Çünkü zaman,
Her şeyin ilacı.

Sen sadece yürümeye devam et.
Hayat,
Sürprizlerle
Yeniden
Karşına çıkacak