Gidelim buralardan çok uzaklara
Kimsenin değmesin nazarı, gelmesin sesi
Değer olabildiğimiz bir yerdi aranan
Hiçe çıkmaktan yorulduk be gönül
Bilenlerin ki biliyor, hor bakan öyle görüyor
Yeter olsun diyelim haydi, çıkalım sefere
Gezelim hayli zaman dağ, tepe, düzlük ,dere.

İnatla durmak, yahut güç bulmak zor
Her dokundukça şerre meyil, ateşten kor
Yakınken olalım uzak, nasılsa yok kıymet
Hiç olmazsa nedamete düşülmez
Teraziyi eğri tutan haddi asla bilemez.

Bir yol değil miydi hayat, hem çetrefilli
Onu daha zor kılanlar bilmem neye meyilli
Azap ile dolmasın; hava, su, yer yeter
Taşınmaz haldeki yüklerfir bize keder.

Nerede iyi bakan göz, tatlı dil nerede?
Varsa biz de bulalım erelim saadete
Bir masal düzleminden ne ara çıktık ki
Yitti hayatın renkleri sayki kara kalem
Açan çiçek, kuş ve kelebek güzeldir diyemem.

İnsan insanın yoldaşı, yahut düşmanıdır
Yoldaşla yürünen yollar elbet kârlıdır
Pek nadirdir yolda gerçek yoldaşı bulmak
Onunla saadet hayat, onunla masal
Dostsuz çöle benzer yol, ne zormuş yaşamak.

Özlenmesek de özleyeniz, böyleyiz işte
Kin girmedi, giremez de zavallı şu gönle
Umudu ettik payanda yarın doğacak güneş
Belki de aldıkça mesafeyi gizemli yolda
Ağrısa da dizler, düşse de kollar gideriz.

Bir gün aralanıyor da perde, düşer maskeler
Bir yüzleşmek var ya özle, nelere değer
O yüzden tutmayın beni, açın yolumu
Yüzde yeniden belirsin diye o gülüşler
Hayata anlam katsın diye eşsiz sözler
Kırgınlıkları, hezeyanları unutmak için
Ve yeniden doğmak için vuruldum yola
Bu yolda Mevlam bize versin bahtı da
Kendime söz vermiştim, ondan giderim.

Oğuzhan KÜLTE